مصاحبه‌ای با خودم درباره‌ی فیلم"بید مجنون"به کارگردانی مجید مجیدی

امشب آخرین فیلم مجید مجیدی "بید مجنون" را دیدم .اگر ازم همچین سوالاتی را می‌پرسیدند،‌منم همچین جواب‌هایی را می‌دادم.
لطف کنید در ابتدا مختصری راجع به فیلم بگید؟
عنوان این فیلم در ابتدا "بازگشت" بود که به "بید مجنون" تغییر نام داد.فیلمبرداری این فیلم با مدیریت"محمود کلاری" در تهران،لواسانات و بخشی از آن در کشور فرانسه،شهر پاریس انجا م پذیرفته است .همچنین تدوین "بید مجنون" در استودیو روشنا و توسط حسن حسندوست انجام گرفته است.صدا برداری این فیلم توسط یدالله نجفی و صداگذاری و میکس آن توسط محمدرضا دلپاک انجام شد.بازیگرانی همچون پرویز پرستویی،رویا تیموریان،صغری عبیسی،محمود بهزازنیا و ملیکا اصلانی دراین فیلم نقش آفرینی می‌کنند. "بید مجنون"محصول سازمان سینمایی سوره است.بيد مجنون،پرطرفدارترين فيلم جشنواره بيست و سوم فجر، در ۹ رشته نامزد دريافت سيمرغ شد و در نهايت چهار سيمرغ بلورين را به خود اختصاص داد.اين فيلم سيمرغ بلورين بهترين صدابرداری (يدالله نجفی)، سيمرغ بلورين بهترين بازيگر نقش اول مرد (پرويز پرستويی) سيمرغ بلورين بهترين کارگردانی (مجيد مجيدی) و نيز سيمرغ بلورين بهترين فيلم از نگاه تماشاگران را دريافت کرد.
می‌توانید فیلم را در چند سطر خلاصه کنید؟
يوسف نابينا که به نظر می‌رسد دچار بيماری مهلکی است،برای معالجه چشمانش،با پشتيبانی دايی ثروتمندش،راهی فرانسه می‌شود.در آنجا پزشکان، بيماری‌اش را خوش خيم و بی‌اهميت تشخيص می‌دهند،درعين حال در می‌يابند که انگار راهی به بينايی يوسف وجود دارد.پس،چشمانش جراحی و بينا می‌شوند.از اينجا فيلم رنگ ديگری می‌گيرد.يوسف،بی قرار و تشنه ديدن، تصاوير پاک و ناپاک را با هم می‌بلعد.مجنون می‌شود و به سوی گناه می‌رود.بينايی اکنون رابطی شده که او آلودگی‌‌ها و زشتی‌ها را ببيند. پس عطش ديوانه‌وار ديدن او را به سوی گناه می‌کشاند؛ تا آن که بار ديگر بيناييش را از دست می‌دهد.در دنيای تاريکی او بار ديگر به درگاه خدا استغاثه و توبه می‌کند.مورچه‌ای که گويی قاصد بارگاه ملکوت است، آرامش را برای يوسف باز می‌آورد.
فیلم بید مجنون رو چطور دیدید؟
یه بد خوب یا بهتره بگم یه خوب بد.
آیا به نظرتون مجیدی در این کارش نسبت به کارهای قبلیش چیز تازه‌ای ارائه داده بود؟
مجیدی نه اینکه نخواهد کار جدیدی ارائه بدهد بلکه واقعا نمی تواند این کار را بکند.مجیدی توی یه قالب مشخص ریخته شده است. بید مجنون هم باز در همان مایه‌های رنگ خدا(شروع مشابه هر دو فیلم)و باران بود با این تفاوت که جنبه‌ی اجتماعی بید مجنون ضعیف‌تر بود انگار مجیدی هرچه به جلو می‌رود فیلم‌هایش را برای نسل‌های گذشته‌تر می‌سازد.می‌ترسم فیلم بعدی مجیدی راجع به ماجرای عاشق شدن مولانا به شمس باشد.
چه چیز فیلم شما را به دیدن اون ترغیب کرد و چه چیزی شما را روی صندلی سینما نگه داشت؟
درتبلیغ فیلم صحنه‌ای بود که پرستویی با اخم‌هایی درهم وجدی در شلوغی خیابان رو به دوربین حرکت می‌کرد و به هرکسی که از روبه رو می‌آمد تنه می‌زد،این صحنه از فیلم به علاوه‌ی اینکه کارگردان فیلم مجید مجیدی بود منو به دیدن فیلم ترغیب کرد.اما دو علت داشت که من وسطای فیلم پا نشدم بیام بیرون.یکی تصاویر بسیار زیبایی بود که تماشاچی را مجذوب فیلم می‌کرد ‌و دیگر اینکه پولی بود که برای تهیه بلیط هزینه کرده بودم .
شما خودتون رو مخاطب این فیلم می‌دونید؟
اصلا. به هیچ وجه.البته قصدم این نیست که بگویم فیلم خوب بود یا بد.ما می‌توانیم راجع به بازی بازیگران یا دکور و چیزهای دیگر فنی قائل به خوب و بد باشیم اما راجع به محتوای فیلم نه من بلکه هیچ کس دیگه‌ای این اجازه را ندارد که بگوید محتوای این فیلم خوب یا بد بود.هر کسی محتوای فیلم را از دیدگاه خودش می‌بیند،‌با ایدئولوژی خاص خودش.اندیشه و زیربنای فکری من در راستای محتوا ی این فیلم نبود. این است که اصلا از فیلم لذت نبردم و اگه دو دلیل بالا نبود حتما وسطای فیلم پا می‌شدم می‌اومدم بیرون.
می‌شود منظورتان را روشن‌تر بگید و اینکه پس چه کسایی می‌توانستند مخاطب فیلم باشند؟
ببینید،چرا من از فیلم طعم گیلاس لذت می‌برم؟! به خاطر اینکه با روش و طرز فکر من تطابق دارد.بعد دیدن فیلم کیارستمی برای چند دقیقه هم که شده از روی صندلی‌ام پا نمی شوم که از سالن بروم بیرون. با خودم می‌گویم چه چیزی را می‌خواست بگوید؟!.فیلمی مثل طعم گیلاس شما را وادار می‌کند که پرده‌ها را کنار بزنید و به کنه فیلم برید و هر پرده را که کنار می‌زنید شناختی را به دست می‌آورید که هم مشوق‌تان برای کنار زدن پرده‌ی دیگر و هم زمینه ی اون می‌شود.دقیقا یک هرمنوتیک.ولی با دیدن فیلم بید مجنون شما احتیاج به فکر کردن ندارید بلکه بیشتر برایتان چیز‌هایی از زندگی‌تان تداعی می شود،به یاد سعدی می‌افتید که می‌گوید:شکر نعمت نعمتت افزون کند / کفر نعمت از کفت بیرون کند،‌و یا اینکه چند قطره‌ای اشک بریزید.خب،‌به خاطر این گفتم خوب و بد وجود ندارد چون همین عکس‌العمل که برای من مضحک است برای دیگری اوج لذت بردن از فیلم است.همه چیز برمی‌گردد به خود تماشاچی.به نظر من مخاطب‌های این فیلم در درجه‌ی اول افراد مذهبی هستند.کسانی که ترس از عقوبت الهی همیشه با آنهاست.و بعد آدمای احساسی که به محض بیرون رفتن از سالن سینما همه چیزرو فراموش می‌کنند.در کل آدمهایی از این تیپ.
چه صحنه‌هایی از فیلم براتون جالب بود؟
چند صحنه از فیلم تو ذهنم عکس شد. یکی‌ش همان صحنه‌ای بود که در بالا توضیح داد.از دیگر صحنه‌های خوب فیلم سکانسی بود که در آن مجیدی با استادی و مهارت خاصی هیجان و استرس پرستویی را قبل از باز کردن باندهای چشم‌اش نمایش داده بود.هر تماشاچی که این فیلم را می‌بیند قطعا نمی‌تواند صحنه‌ای را که در فرودگاه گرفته شده را فراموش کند.بعد از 38 سال نابینایی پرستویی در جمع زیادی از آشنایانی قرار می‌گیرد که هیچ کدام برایش آشنا نیستند.وقتی چشم‌اش به دنبال زنش می‌گردد،‌معمولا بر روی زنان زیبا و خوش سیما مکث و زوم می‌کند.اما بهترین صحنه‌ی فیلم نمایی بود که پرستویی در هنگامی که نابینای‌اش برای بار دوم برمی‌گردد و دچار پریشانی و آشفتگی خاصی شده از جلوی مغازه‌ای ساعت فروشی رد می‌شود که صدها ساعت شماته‌دار که هر کدام وقتی را نشان می‌دادند و آونگ‌هایشان هر کدام به ریتمی بود عبور می‌کند. این صحنه از فیلم،آشفتگی درونی پرستویی را به خوبی به تماشاچی منتقل می‌کند.
و بدترین صحنه‌ی فیلم؟
آخر فیلم.مزخرف بود.مزخرف(البته به نظر من!!)
شما چه فیلم‌هایی رو می‌پسندید؟
من جامعه‌شناسی خوندم و طبعا از این دید به سینما نگاه می‌کنم.من فیلم‌های را می‌پسندم که رئالیستی باشد.روی ابرها راه نرود بلکه ریشه در زندگی ما،‌مشکلات ما،‌شادی‌ها و غصه‌های ما داشته باشد.من فیلمی را می‌پسندم که من را وادرا به تفکر کند نه فقط یک روایت ساده از یک ماجرای ساده باشد.
در کل فیلم بید مجنون رو چطور دیدید؟
یه بد خوب یا بهتره بگم یه خوب بد .
ممنون از وقتی که در اختیار خودتون گذاشتید!
خواهش می‌کنم من وقتم متعلق به خودمه!!
تا بعد