چهارشنبه، اردیبهشت ۶

بس کن خدا را

باطبی دانشجوی سابق فیلم‌سازی بار دیگر محکوم به اعدام شده است. در ایران کمتر کسی است که عکس او را با آن پیراهن خونین ندیده باشد و هنگامی که مجله‌ی اکونومیست لندن آن را روی جلد خود چاپ کرد، ‌در تمام جهان شناخته شد.
باطبی نه آدم‌کش است، ‌نه خائن به دین و مملکت؛ ‌جرم او عکسی است نشانه‌ی مظلومیت دانشجویان ایران. واقعا کار سیاسی در ایران آنقدر در منگنه‌ی سانسور قرار گرفته که یک عکس با چند بیانیه و تحریم انتخابات باید سردمداران ما را آنقدر به وحشت بیاندازد که حکم مرگ صادر کنند. آیا آقایان زمان حکومت سابق را به همین زودی فراموش کرده‌اند؟ آیا واقعا شخص آگاهی در میان اینان نیست که تلنگری بهشان بزند؟ ‌خفقان به چه معناست؟ ‌نه اینکه انسان نمی‌تواند نفس بکشد؛ حکومت‌کنندگان ما می‌خواهند با خفه کردن مردم بر چه کسی حکومت کنند؟!!
نظارت بر سرنوشت سیاسی کشور حق همه‌ی شهروندان یک مملکت است و سرکوب آن،‌آنهم به این نحو شدیدا محکوم است.
پ.ن. هر گونه اعدام مخالف با شرافت انسانی است.
لینک‌های مربوط:
درباره‌ی باطبی
متن نامه‌ی باطبی به قوه‌ی قضائیه
تاریخچه‌ی جنبش دانشجویی
فراخوان
Free Ahmad Batebi
وبلاگ احمد باطبی

2 پيام:

 

Anonymous ناشناس نوشته:

دلم گرفته است دلم گرفته است به ایوان میروم و انگشتانم را بر پوست کشیده ی شب میکشم
چراغ های رابطه تاریکند چراغهای رابطه تاریکند
کسی مرا به ّآفتاب معرفی نخواهد کرد کسی مرا به میهمانی گنجشکها نخواهد برد
پرواز را به خاطر بسپار پرنده مردنی است
از وبتون واقعا خوشم اومد دوست داشتی به منم سر بزن

۱۲:۵۴ بعدازظهر  
Anonymous ناشناس نوشته:

http://poemic.blogfa.com
zahra

۱۲:۵۵ بعدازظهر  

ارسال یک نظر

<<< برگرد به صفحه‌ی اصلی