بهانه‌ای برای بی‌وفایی!

آرام در آغوشم خوابیده بود. لبخندهای خوابکی‌‌اش بر لب نشسته بود. بلند شدم و سیگاری بر لب گذاشتم. از پنجره نگاهی به افق انداختم. چقدر دور دست بود و چقدر دست نیافتنی. بر روی تخت خوابیده بود و انگار درخواب هم مرا در آغوش گرفته بود. بالای سرش بودم و احساس می‌کردم که بر لبه‌ی تیغ ایستاده‌ام. آرام پیشانی صاف‌اش را بوسیدم و موهای شرابی‌اش را کنار زدم. به دوردست‌ها نگاه کردم، جایی که معلوم نبود به کجا ختم می‌شود. لبخند خوابکی‌اش مرا به خود می‌خواند. سیگار دیگری آتش زدم و در حالی که کت‌ام را بر می‌داشتم از اتاق خارج شدم و دیگر بر نگشتم .